วันประกาศอิสระภาพของโต

     วันสุดท้ายในการทำงานของโตในที่บริษัทค้าส่งยางแห่งนั้นได้สิ้นสุดลง ทำให้โตรู้สึกดีใจเหมือนถูกปลดปล่อยอย่างบอกไม่ถูก เขาเดินออกมาอย่างสง่างามและได้บอกกับตัวเองว่า มีบางสิ่งที่ก้องติดหูเขามาจากคนในบริษัทเก่าว่า "หลายๆ คนที่เก่งกว่ามึงเป็นร้อยเท่ายังทำงานอยู่ที่นั่นที่มึงจะไปไม่ได้เลย แล้วมึงจะไหวหรือเปลี่ยนใจใหม่ได้นะ" แต่โตก็ไม่ได้ล้มเลิกความคิดของเขาแล้วยังคิดว่า "เรากำลังจะก้าวข้ามไปยังจุดที่ดีขึ้น.. เราต้องทำได้"

     โตตั้งตารอวันที่จะได้เข้าไปเริ่มงานใหม่กับบริษัทผู้ผลิตยางรายใหญ่ระดับประเทศ ทำให้นอนไม่หลับไปหลายคืนเห็นภาพตัวเองจากจิตนาการว่าได้ทำงานร่วมกับจ้านายต่างชาติ มีเพื่อนๆ นิสัยดีคอยช่วยเหลือสอนงานอย่างเป็นระบบทุกๆ คนดูชื่นมื่นกันดีจัง แต่งตัวภูมิฐานมีรถราคาแพงๆ ขับ ดูเท่ดูโก้ดูหรูๆ กันทั้งนั้น ช่างมีความสุขจังเลยครับ มันทำให้โตได้ฉุดคิดคำพูดประโยคหนึ่งที่เขาเคยได้อ่านบทความมาจากครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง.. ก้าวแรกเริ่มง่าย ๆ จาก “เปลี่ยนความคิด” ทุกอย่างในชีวิตเปลี่ยนตามเลยค่ะ ให้คุณจำสองคำที่จะติดปากจากนี้ไปตลอดชีวิตคือ “รัก และ ขอบคุณ” ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม (“ทุกอย่างเกิดขึ้น.. เพื่อส่งชีวิตเราไปอยู่ในจุดที่ดีที่สุดเสมอ.. เพียงเราเรียนรู้ เติบโต” ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง..